Αυτή τη χρονιά για 2η φορά μετά την κατάληψη Δέλτα το κράτος μπαίνει σε κατειλλημμένους-αυτοοργανωμένους χώρους. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο η Βίλλα Αμαλίας ,που στεγάζεται στο κτίριο των οδών Αχαρνών και Χέϋδεν εδώ και 23 χρόνια. Δεν είναι η 1η φορά που τα σκυλιά του κράτους μπαίνουν στην Βίλλα Αμαλίας. Τώρα όμως μπήκαν για να μείνουν και να λεηλατήσουν ότι ο χώρος έκτισε τόσα χρόνια. Χώροι όπου παράγεται παιδεία, διασκέδαση, ενημέρωση, κουλτούρα ,δράσεις, ιδέες ,διαφορετικές από αυτές του κράτους, είναι επικίνδυνοι για το κράτος και το παρακράτος.
Αλληλεγγύη στη Βίλλα Αμαλίας ,σε όλες τις καταλήψεις και στους συντρόφους-ισσες που στηρίζουν και αγωνίζονται στους ελεύθερους αυτούς χώρους
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ από τις 10 το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Σήμερα 20-12-2012 η αστυνομία εισέβαλε στη Βίλλα Αμαλίας . Με πρόσχημα μια καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, παρουσία εισαγγελέα, έγινε έρευνα. Τα ευρήματα ήταν αστεία. Παρ΄ όλα αυτά ο Δένδιας δηλώνει πως από αυτά αποδεικνύεται ότι η Βίλλα υπήρξε κέντρο ανομίας για 22 χρόνια και επιτέλους ο νόμος, με τη «γενναία πολιτική βούληση» του Σαμαρά, αποκαθίσταται.
Με ποια λογική ακροβασία μπορούν άδεια μπουκάλια μπύρας να χαρακτηριστούν «υλικά κατασκευής μολότοφ»; Σ’ ένα χώρο που λειτουργεί συναυλιάδικο και καφενείο είναι παράλογο να υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών μπύρας; Τι θα πει «εύφλεκτο υλικό»; Μήπως μιλάνε για τα υγρά καθαρισμού της τυπογραφικής μηχανής που λειτουργεί στην κατάληψη;
Να μιλήσουμε για τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, που κάθε διαδηλωτής που σέβεται την υγεία του, οφείλει να διαθέτει. Να πούμε για τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας (δυναμιτάκια, σφεντόνες κτλ) σ’ ένα χώρο που έχει επανειλημμένα δεχθεί επιθέσεις παρακρατικών συμμοριών (εμπρησμοί, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί), με αποκορύφωμα το 2009 που ο τότε υπουργός δημοσίας τάξης Μαρκογιαννάκης επισκέφτηκε τους "κατοίκους" του Άγιου Παντελεήμονα και λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του δεχτήκαμε επίθεση...
Με πρόσχημα λοιπόν την έρευνα, επιχειρούν μια πάγια ονείρωξη τους: Την εισβολή σ’ ένα χώρο που για αυτούς είναι ένα από τα χωροταξικά σύμβολα όλων όσων στέκονται εχθρικά, απέναντι σε ό,τι αντιπροσωπεύει την κυριαρχία, την επιβολή, την αποστείρωση, την αδιαφορία, την παραίτηση, την υποταγή. Σε αυτό έχουν δίκιο. Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου. Ο υπουργός μας χαρακτήρισε εστία ανομίας.…
Και τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά. Η Βίλλα Αμαλίας είναι μια πρόταση οργάνωσης, που στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας, προϋποθέτει την καταστροφή των όποιων δομών του. Η απαξίωση των εργατικών κεκτημένων και των συνδικάτων, οι όποιες δομές αλληλεγγύης και ανυπακοής, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι στο στόχαστρο. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει επικρατήσει από την αρχή της κρίσης, ξεκίνησε με τις δηλώσεις περί υγειονομικής βόμβας του Λοβέρδου, ενάντια στους απεργούς πείνας της Υπατίας. Συνεχίστηκε με τη στοχοποίηση των μεταναστών (τείχος Έβρου, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς), τη διαπόμπευση των εξαρτημένων οροθετικών, συνεπικουρούμενη από την ακροδεξιά βία ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, μικροπωλητές. Ο βασανισμός των αντιφασιστών της μοτοπορείας στη ΓΑΔΑ, οι επιθέσεις στις καταλήψεις και η άγρια καταστολή οποιασδήποτε εργατικής ή κοινωνικής διεκδίκησης, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι ο αντίπαλος έχει συγκροτήσει ένα συμπαγές μπλοκ, απέναντι στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε.
Είμαστε εδώ και 22 χρόνια σε ένα κτήριο που είχαν εγκαταλείψει για δεκαετίες. Το συντηρούμε και του δίνουμε ζωή. Είμαστε μια κατάληψη που έχει πάντα τις πόρτες ανοιχτές σε ομάδες, άτομα και εγχειρήματα που προάγουν τον αντιεμπορευματικό πολιτισμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους κοινωνικούς, αντιφασιστικούς και ταξικούς αγώνες. Η Βίλλα Αμαλίας δίνει μια σοβαρή μάχη για να προστατέψει όχι δέκα ντουβάρια, αλλά τις επιθυμίες τα όνειρα και τις ελπίδες για μια ζωή πιο ελεύθερη για όλους.
Καλούμε όλους όσους βρίσκουν κομμάτι του εαυτού τους στην πολύχρονη λειτουργία της κατάληψης να δώσουν μαζί μας αυτήν την κρίσιμη μάχη.
Σε αυτό το μύλο οι δήμιοι-δον κιχώτες επιτίθενται ενώ στην πραγματικότητα κυνηγάνε ιδέες. Αυτές είναι οι ανομίες για αυτούς. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ
*****
Σημερα 20/12/2012, στις 7:00 το πρωι αστυνομικες δυναμεις εισεβαλαν στην καταληψη villa amalias. Προσχημα για αυτη την κατασταλτικη επιδειξη δυναμης αποτελεσε "ανωνυμη καταγγελια".
8 συντροφοι κ συντροφισες που βρισκονταν μεσα στην καταληψη μεταφερθηκαν στη γαδα οπου κ κρατουνται. Αλληλεγγυοι συντροφοι που κατευθυνονταν στην περιοχη προσηχθησαν επισης απο τις μηχανοκινητες δυναμεις καταστολης, οπως επισης προσαγωγες συντροφων κ συντροφισων πραγματοποιηθηκαν κ στο δημαρχειο αθηναιων οπου βρεθηκαν για να παρεμβουν στο δημαρχο της καταστολης Καμινη.
Απο την πρωτη στιγμη δεκαδες συντροφοι κ συντροφισες συγκεντρωθηκαμε εξω απο την καταληψη οπου κ βρισκομαστε ως τωρα καλωντας σε αλληλεγγυη. ΔΗΜΑΡΧΟΙ Κ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΤΗ VILLA AMALIAS ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ
Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.
Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη. Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου». Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων. Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!» Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος. (Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.) «Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.
Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.» Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει. Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο. Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»: «Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.» Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του. Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα. Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό; Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.
Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.
Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%. Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!
Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος». Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»
Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές. Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα(μαζί κι εγω). Απλώς κάνει “τη δουλειά του”. Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.
Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα. Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.
Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.
Αntifa-Βίντεο προπαγάνδισης των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων στην Κρήτη
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
Antifa - News Crete #2
Αntifa-Βίντεο προπαγάνδισης των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων στην Κρήτη
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
Antifa - News Crete #3
Antifa Βίντεο - Ενημέρωσης απο την Αντιφασιστική Πορεία της 23 Νοέμβρη 2012 στο Ηράκλειο Κρήτης:
H συγκέντρωση για την σημερινή αντιφασιστική πορεία την οποία καλούσε η αντιφασιστική συνελευση Ηρακλείου και συμμετείχαν,μαθητές, ΚΕΕΡΦΑ,Συντονιστικό αγώνα πολιτων,αριστερες οργανωσεις,αναρχικοί-αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες πολιτες, ήταν στις 18:00 στην πλατεία Λιονταριών.Η πορεία ξεκίνησε κατά τις 19:00 και εκτιμάται ότι η μαζικότητα του κόσμου ήταν περίπου στα 1.200 άτομα .Η διαδρομή ήταν πλατεια Λιονταριών -καλοκαιρινου-Αγ.Μηνά -Κορνάρου -- πλατεια ελευθεριας - δικαιοσύνης-25ης Αυγούστου- πλατεία Αγ.Τίτου όπου και κατέληξε.Η παρουσία των μπάτσων ηταν διακριτική στην συγκέντρωση με δοιμηρίες να ακολοθούν σε απόσταση παράλληλα κατα μηκος της πορείας .Κατα την διάρκεια της πορείας που ηταν αρκετά δυναμική φωνάζοταν και γράφονταν αντφασιστικά συνθήματα, σχετική ένταση με τους μπάτσους δεν υπήρχε.Στο τέλος της πορείας σε σχετική συνέλευση που εγινε στην πλατεία Αγ. Τίτου κανονίστηκε νέα Αντιφασιστική συγκέντρωση την Κυριακή 25/11/12 στην Χερσόνησο ,εξω απο το ξενοδοχείο που θα γίνει η ομιλία των Φασιστών της Χ.Α. Προσυγκέντρωση στις 09:00 στα ΚΤΕΛ Ηρακλείου στο λιμάνι.
Antifa - News Crete #4
Antifa Βίντεο - Ενημέρωσης απο την Αντιφασιστική Πορεία της 25 Νοέμβρη 2012 στη Χερσόνησο Ηρακλείου :
H συγκέντρωση για την σημερινή αντιφασιστική πορεία την οποία καλούσε η αντιφασιστική συνελευση Ηρακλείου και συμμετείχαν,Συντονιστικό αγώνα πολιτων,αριστερες οργανωσεις,αναρχικοί-αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες πολιτες, ήταν στις 09:00 στα ΚΤΕΛ Ηρακλείου.Η αυτοκινητο-πομπή ξεκίνησε κατά τις 11:00 και εκτιμάται ότι η μαζικότητα του κόσμου ήταν περίπου στα 150 άτομα .Ο κόσμος συγκεντρωθηκε στην αρχή στην πλατεία της Χερσονήσου και απο εκει ξεκινησε η πορεία επι της οδου Ελ.Βενιζέλου προς το ξενοδοχείο οπου ειχαν την εκδηλωση οι φασιστες της ΧΑ.Κατα την διάρκεια της πορείας που ηταν αρκετά δυναμική φωνάζοταν και γράφονταν αντφασιστικά συνθήματα και μοιράζονταν αντιφασιστικά κείμενα μεσα σε μια ερημη περιοχή οπου ο περισσότερος κόσμος εβγαινε στα μπαλκόνια για να δει τι συμβαινει.Η πορεία κατέληξε σε αποσταση περιπου 200 μέτρων απο την εισοδο του ξενοδοχείου καθως η γυρω περιοχή ειχε αποκλειστεί απο αρκετες δοιμηρίες των ΜΑΤ παρέα με ασφαλίτες και φασίστες .Ο κόσμος εμεινε συγκεντρωμένος για αρκέτη ώρα εκει ωστε να εμποδίσει την τυχών προσβαση όσων επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν την ομιλία των νεοναζί όπως και έγινε καθως χρυσαυγιτες πλησιασαν την αντισυγκεντρωση και αντιμετωπίστηκαν αναλόγως.Κατά τις 14:00 το μεσημέρι ο κόσμος αποχωρησε συντεταγμένα απο το σημείο με πορεία και επεστρεψε στην πλατεία της Χερσονήσου (συνοδεία των ΜΑΤ), ωστε να φυγει προς το Ηράκλειο με σκοπό την οργάνωση των επόμενων αντιφασιστικών δράσεων.
Ένα άρθρο του Κώστα Βάρναλη από το 1947 για την επέτειο του όχι.
Η 28 Οκτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον Ελληνικό λαό - και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το «αλβανικό έπος». Και πάλι χωρίς το λαό και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα - να τους φυλάνε όταν πηγαίνουνε στην τελετή - να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού. Το τι νόημα δίνουνε στο «αλβανικό έπος» οι φυγάδες του έπους φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες, όπως π.χ. «απελευθέρωση», «ανεξαρτησία», «δημοκρατία», «αμερικάνικη βοήθεια», κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.
Αλλά το νόημα που έδινε η 4η Αυγούστου στο «αλβανικό έπος» μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της ασφάλειας κ.Παξινός. Ενώ δηλαδή ο Ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος εγκαταλελειμμένος από τους «αρχηγούς» του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά του και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι «αρχηγοί» του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών) αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).
Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του «όχι», μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την «πατρίδα» αλλά το καθεστώς του, πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του τα χέρια στα ξένα χέρια χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού ούτε τα κέρδη του από αυτόν.
Η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήτανε πράξη ανωτέρας βίας παρά θεληματική συμμαχία με τον εχθρό εναντίον του λαού. Και κανένας από τους μεταδεκεμβριανούς κυβερνήτες δεν αμφιβάλλει πως στην σημερινή επέτειο δεν γιορτάζεται το «αλβανικό έπος» παρά η συνθηκολόγηση και η συνεργασία με τον εχθρό. Αν τότε ο ελληνικός λαός νικούσε ως το τέλος τους εχθρούς και έσωζε την ελευθερία του, οι τωρινοί συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, τη σημερινή επέτειο θα την είχανε ημέρα εθνικού πένθους.
Λοιπόν: Τότες κι εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διαννοούμεν οι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των «βαρβάρων επιδρομέων». Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους – εναντίον του «φασισμού». Μα το είπαμε: ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το «σύστημα». Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη «δουλειά». Ήτανε όσο θυμάμαι ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ.Θεοδωρόπουλος. Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος «υπεράνω όλων» μας τον κ. Καραγάτση. Μα ως το βράδυ τον αφήσανε.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφάλειας όπου μας παρουσιάσανε στον κ.Παξινό. Εκεί πήραμε το «πρώτο βάπτισμά» μας στο νόημα του «αλβανικού έπους». Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας τον φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου και σ’αυτήν την άποψη δεν είχε άδικο ο κ.Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Μ’ άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε κατακτητικές βλέψεις λες και οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους και είναι υπεύθυνοι αυτοί για ό, τι αγαπούνε ή μισούνε και για ό, τι κάνουνε – όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μας άφησε «λεύτερους», δηλαδή μας «εδέσμευσε» τη σκέψη και τη γλώσσα. Έπρεπε δηλαδή κι εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στον ντόπιο.
Κάτι ανάλογο μου είπε μια μέρα κι ο διευθυντής της εφημερίδας που εργαζόμουν τότες. Έγραφα μια ιστορία (επί δυόμισυ μήνες) της διαφθοράς και απανθρωπιάς των πολιτικών ηθών της Ρώμης από το Σύλλα και πέρα. Η περίσταση και η πεποίθηση μου με κάνανε να χρωματίζω κάπως ζωηρότερα τα πρόσωπα και τα πράγματα και να τα χαρακτηρίζω με τον ίδιο τρόπο – κυρίως την αρπαχτικότητα και φιλοχρηματία των ισχυρών της «αιωνίας πόλεως»: Σύλλα, Κράσσου, Οκταβίου, Κικέρωνα, Σενέκα, κλπ.
Ο διευθυντής μου λοιπόν με κάλεσε και μου λεγει:
-Είπαμε να βρίζεις του Ρωμαίους, αμ’ όχι και τους πλουτοκράτες! Δυστυχώς ή ευτυχώς οι περισσότεροι αναγνώστες μας (της Κηφισιάς) είναι πλουτοκράτες.
-Μα εγώ βρίζω, του απάντησα γελώντας, τους τότε Ρωμαίους πλουτοκράτες, όχι τους τώρα Έλληνες πλουτοκράτες. Εκείνοι ήτανε τέρατα οι δικοί μας είναι εντάξει: πατριώτες μεγάλοι και καλοί χριστιανοί…
Μ’ άλλα λόγια οι δυο διευθυντές, της Ασφάλειας και της αστικής εφημερίδας, θέλανε ο πρώτος να μη βρίζουμε τους εξωτερικούς εχθρούς κι ο δεύτερος τους εσωτερικούς. Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ’ όχι το σύστημα. Θέλετε τώρα άλλη εξήγηση του τι σημαίνει για αυτούς ο όρος «αλβανικό έπος»;
Όταν λοιπόν οι εχθροί του λαού ξηγιούνται με τόση ειλικρίνεια, τότε γιατί ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να τους τα λέει κι αυτός από την καλή: Θα πείτε δεν τον αφήνουν. Θα τον αφήσουν! Κι αν τώρα ο λαός μας τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο θα έρθει η μέρα σύντομα που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει.
* Το παραπάνω χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη δημοσιεύτηκε στο “Ρίζο της Δευτέρας”, το δευτεριάτικο φύλλο του Ριζοσπάστη στις 27 Οκτωβρίου 1947. Οι αρχές απαγόρευσαν την έκδοση Ριζοσπάστη στις 18 Οκτώβρη του 1947 , το δευτεριάτικο όμως φύλλο συνέχισε την έκδοσή του ως “εβδομαδιαία δημοκρατική εφημερίδα του λαού- Πολιτική, Οικονομική, Φιλολογική και Σατιρική”, με διευθυντή και υπεύθυνο έκδοσης τον Μανώλη Γλέζο, μέχρι τις 22 Δεκέμβρη του 1947.
Τον Σεπτέμβρη του 2011 πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα φοιτητικές
κινητοποιήσεις εναντία στο νέο νόμο διάλυσης της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης και στις πολιτικές κυβέρνησης και τρόϊκας. Στα πλαίσια αυτών
των κινητοποιήσεων η γενική συνέλευση των φοιτητών του Φυσικού
πραγματοποιεί κατάληψη μιας εβδομάδας με αποτέλεσμα να μη δωθούν κάποια
απ’τα μαθήματα της εξεταστικής.
Μετά τη λήξη της κατάληψης, ο σύλλογος
προσπάθησε να πραγματοποιηθεί η αναπλήρωση των μαθημάτων -όπως έγινε
στην υπόλοιπη χώρα- όμως αντιμετώπισε την άρνηση και τον εμπαιγμό. Έτσι,
αποφασίστηκε ο σύλλογος να παραστεί στη γενική συνέλευση του τμήματος
και να παραμείνει εκεί μέχρι να παρθεί η λογική και δίκαιη παραπάνω
απόφαση.
Οι καθηγητές ήταν ανένδοτοι συνεχίζοντας μια παράδοση χρόνων, το να
τιμωρούν δηλαδή τις κινητοποιήσεις των φοιτητών στερώντας εξεταστικές
και μαθήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο χρόνια πριν, οι δύο καλύτεροι
απόφοιτοι του Φυσικού είχαν απορριφθεί από τα μεταπτυχιακά του Τμήματος
για την πολιτική τους δράση χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση.
Οι καθηγητές όχι μόνο αρνήθηκαν να συζητήσουν το θέμα
αλλά κάλεσαν και την Αστυνομία να παρέμβει και να απομακρύνει τους
φοιτητές και δίνοντας ονόματα φοιτητών του Συλλόγου που συμμετείχαν στην
κινητοποίηση. Η κινητοποίηση αυτή έλαβε τέλος αρκετές ώρες μετά αφού
ακόμη και μετά την παρέμβαση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης,
αρνούνταν να συζητήσουν το θέμα της εξεταστικής.
Αυτό που
ακολούθησε τις επόμενες μέρες ήταν πρωτοφανές για τα ακαδημαϊκά δεδομένα
με τους καθηγητές να σκίζουν λίστες εργαστηρίων, να μην παρευρίσκονται
στις παραδόσεις των μαθημάτων, ακόμη και να ζητούν από εκλεγμένους
εκπροσώπους του Συλλόγου να αποχωρήσουν από τα μαθήματα τους ως όρο για
να παραδώσουν.
Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν αρκετό καθώς ένα χρόνο μετά
κάλεσαν πειθαρχικό συμβούλιο σε βάρος 12 φοιτητών, με τους 10 από αυτούς
να είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Συλλόγου, στις 22 Οκτωβρίου
απειλώντας τους με αναστολές εξαμήνων.
Ακολουθεί το ψήφισμα
αλληλεγγύης του Συλλόγου Φοιτητών Φυσικής
Aυριο 29/3 στις 3μμ στις Βούτες(Ψυχιατρείο) θα γίνει γλέντι οικονομικής ενίσχυσης του Ροζ Φλαμίνγκο(αντικυλικειο που εδρεύει στον χώρο του ψυχιατρείου)...με σκοπό το ξεχρέωμα ανθρώπων που το έτρεχαν καθώς και την αγορά δικού του εξοπλισμού...
Πρωτοβουλία του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Ανωγείων, για την διάθεση Αρνιού γάλακτος ελευθέρας βοσκής από τον Παραγωγό κατευθείαν στον Καταναλωτή¸ τις ημέρες του ΠΑΣΧΑ.
περισσότερα στο www.anogeianoarni.gr
Ψηστήρι
οικονομικής ενίσχυσης Πέμπτη 22/3 - 2μμ - στο Στέκι Κνωσσού, πίσω από τη λέσχη. Με ζωντανή μουσική. κρατάτε ποτά ή ποτά ή ποτά!,ότι βαστάει η ψυχή σας
